معرفی وبلاگ
سلام این وبلاگ در باره ی الکترونیک و شیمی هست و امیدوارم مطالب مفیدی را در آن بزارم. استفاده از مطالب با ذکر منبع و لینک به مطلب مجاز است.
دسته
آرشیو
زبان های دیگر وبلاگ
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 149416
تعداد نوشته ها : 83
تعداد نظرات : 3
خبر نامه
سایر امکانات
لوگوی ما
Rss
طراح قالب
موسسه تبیان
به نام خدا
شکستن سنگ با استفاده از مواد منفجره از
ابتدای قرن هفدهم هم زمان با شناسایی باروت شروع شد . در سال 1813 نیترو
سلولز توسط T.J Plonze ساخته شد . در سال 1867 آلفرد نوبل برای سهولت حمل
نیتروگلیسیرین آن را جذب دیاتومیت کرد و جسمی پلاستیکی شامل 75%
نیتروگلیسیرین بدست آمد . این ماده می تواند تا سه برابر وزن خود
نیتروگلیسیرین جذب کند و محصول آن Guhar Dynamite نامیده شد . دینامیت مشتقاز کلمه یونانی (dynamis) به معنی نیرو می باشد در سال 1875 آلفرد نوبل
نوعی دینامیت از ژلاتین انفجاری ساخت که مخلوط ژلاتینی شکل از 92%
نیتروگلیسیرین و 8% نیترو سلولز بود که هنوز هم از مواد منفجره قوی صنعتی
است . به دنبال آن در سال 1879 از مخلوط کردن نیترات سدیم و سایر مواد به
ژلاتین انفجاری مواد منفجره ضعیفتر به دست آمد . انواع زیادی از مواد
منفجره بر این اساس ساخته شده اند . مواد منفجره اکسیژن مایع در 1895 ساختهشد و نیترات آمونیوم بعنوان ماده منفجره در سال 1867 تولید گردید ، اما
کاربرد مخاوط آن با سوخت مایع بعنوان ماده منفجره صنعتی از سال 1955 میلادیمتداول شد . در سال 1920 از اختلاط دی نیترو گلیکول به دینامیت ها از یخ
زدن آنها جلوگیری شد . در دهه های 1950 و 1960 مواد منفجره ژله ای و در دهههای 1960 و 1970 مواد منفجره امولیسیون ساخته و به بازار مصرف تحویل شد.